آفتاب لب بام
زندگی می کنیـم در پندار آفتـابیم و بر لب دیوار
یاد مادر بزرگم افتـادم گفت با من که ای “ملِک” هشدار
می پریم و چه زود خواهد شد این عمارت به روی مان آوار
دوش در خواب هاتفی دیدم گفت، اینجا چه میکنی؟ زنهـار
آخرین جرعه را بنوش و برو هست در آن فوائد بسیار
چون به آخر رسید پیمانه جملگی می رویم تا بر یار
مَلِک المُوت قصّه پایان داد قصّۀ این حیات بی مقـدار
باز هم صبح دولتـم سر زد نور آمد به کوری شب تار
ملک ثابت ابراهیمی
27 جون 2022 تورنتو – هفتم تیر ماه 1401 هجری خورشیدی
Sunset Wisdom
by Maleksabet Ebrahimi
We live in dreams, illusions wide
Sun on the wall, yet not inside.
I thought of Grandma, soft and clear,
She warned me once: “Be wise, my dear.”
We leap through time, and all too soon
This castle may fall—a shattered moon.
Last night, a voice came in my sleep:
“What are you doing here, so deep?”
“Drink the last drop, then move along—
Even in parting, life is strong.”
The cup runs dry; the end draws near,
And off we go to those held dear.
Then came the Reaper, soft and still,
And closed the tale with silent will.
Yet once again, my dawn returned—
The dark was blind; the light has burned.
Maleksabet Ebrahimi
Jun 27th 2025
Toronto