در کوچه پسکوچههای امید
کجای این شب تاریک را نظاره کنی ؟ زمین تُهی است ز مردان مگر تو چاره کنی
سر از سکوت شبانگه به خویش بازآری جهـان خفته به خود را، ز نو بهاره کنی
گر از سراب گذشتی و جامِ دل دیدی حقیقت دو جهان را تو خود نظاره کنی
مسیر قلۀ قاف است این حقیقت نور چه بهتر است که از راه کج کناره کنی
اگر که آینه بشکست گُم کنی ره راست بسوی قلّۀ قاف اش مگر اشاره کنی
به کوه قاف رسیدی ز قلّه هم بگذر بکوش پردۀ پنـدار را، تو پاره کنی
اگر که باد موافق وزید در دل شب سرای سینۀ خود را پُر از ستاره کنی
به صبح روشن فردا بشارتی ست “ملک” تو رنج سوته دلان را، اگر شماره کنی
ملک ثابت ابراهیمی
28 می 2025 میلادی – هفتم خرداد 1404 هجری شمسی